Η σύγχρονη εκπαιδευτική ορμή έχει τη κατεύθυνση να μεταφέρει τη μάθηση πέρα από τις σχολικές εγκαταστάσεις, στην κοινότητα.
Σε ένα μέρος της Σουηδίας βορειοανατολικά της Στοκχόλμης, δοκιμάζουν νέους τρόπους διδασκαλίας της φυσικών επιστημών σε μαθητές δημοτικού με κεντρικό στόχο να ζωντανέψει η επιστήμη για τους μαθητές.
Αν και δεν έχει επίσημα καθοριστικά χαρακτηριστικά, η ανοιχτή σχολική εκπαίδευση τείνει να περιλαμβάνει δραστηριότητες όπως επιτόπιες επισκέψεις, ταξίδια εκτός έδρας και εξ αποστάσεως εκπαίδευση που αποτελούν γενικά εξαιρέσεις στα τυπικά σχολεία.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί διαδικτυακός «πλοηγός» που δίνει στους δασκάλους της Ευρώπης, πρόσβαση σε νέους πόρους και μαθήματα. Σε ένα ισπανικό εκπαιδευτικό ίδρυμα παιδιά 12 ετών έμαθαν για τη φυσική σχεδιάζοντας και κατασκευάζοντας πρότυπες παιδικές χαρές. Στη συνέχεια τα μοντέλα εκτέθηκαν στη βιβλιοθήκη, όπου οι μαθητές εξήγησαν τη δουλειά τους στους επισκέπτες. Οι μαθητές διεξήγαγαν επίσης μια μελέτη για την ατμοσφαιρική ρύπανση στην Ισπανία χρησιμοποιώντας βασικές μαθηματικές δεξιότητες. Η άσκηση περιλάμβανε άρθρα του Τύπου σχετικά με τη μόλυνση και μια συζήτηση σχετικά με τον αντίκτυπο στην ανθρώπινη υγεία. Ουσιαστικά διασκέδαζαν ενώ δούλευαν και μάθαιναν.
Στη Θεσσαλονίκη μαθητές μαζί με ψαράδες μπήκαν σε μια βάρκα έξω στη θάλασσα για να παρατηρήσουν πώς το περιβάλλον είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με την ευημερία των κατοίκων της περιοχής και πώς προχωρά η κλιματική αλλαγή. Το βασικό σημείο ήταν ότι η μυδοκαλλιέργεια είναι ένας βιώσιμος τρόπος για να βγάλεις τα προς το ζην και μπορεί να βοηθήσει στη στήριξη του τοπικού οικοσυστήματος.
Αυτή η ανοιχτή προσέγγιση στη μάθηση με τα «ζωντανά εργαστήρια» λειτουργούν ως σημεία συνάντησης αυξάνοντας τον επιστημονικό γραμματισμό μεταξύ των μαθητών και ενθαρρύνει τους μαθητές να επιλέξουν επιστημονικές σταδιοδρομίες. Με το ανοιχτό σχολείο, η επιστήμη γίνεται σχετική σε όλη μας τη ζωή.