Πόσο sci-fi ή hi-tech τελικά είναι η εποχή μας; Πόσο, μάλλον, είμαστε εμείς;
Όταν ο Νιλ Άρμστρονγκ πάτησε στη Σελήνη η ανθρωπότητα έκανε ένα μεγάλο βήμα. Πλέον, ο Άρης είναι ο επόμενος στόχος και η λογική άλλωστε προστάζει αυτό βάσει της θεωρίας των πολιτισμών και του σταδίου ελέγχου της παραγωγής ενέργειας όσο του Άστρου μας.
Μα όμως στάσου, γιατί αν δεν προκύψει κάτι πρωτόγνωρο στυλ μαζικών πικ νικ των εξωγήινων ή της δημόσιας αποκάλυψης της ασύλληπτης βιβλιοθήκης του Βατικανό-εκεί όλοι θα σηκωθούμε από τους καναπέδες και τα ράτζα (λολ)-τότε μιλάμε για έναν και πάλι κλειστό κύκλο επιστημόνων που θα λάβει μέρος καθώς και ορισμένους οργανισμούς και ιδιωτικές εταιρείες που θα επωφεληθούν απτό σχεδιασμένο στάδιο της Γαιοποίησης, το οποίο όμως θα έχει μακρά διάρκεια-ίσως και 60χρόνια-μέχρι να φτάσει σε κάποιο ικανοποιητικό σημείο και να απασχολήσει, εδώ είναι το σημείο κλειδί, άμεσα το ευρύ κοινό.
Φυσικά και η νέα γνώση και η πρόοδος στα ενδιάμεσα χρόνια θα είναι υπαρκτή αλλά ακόμα και η κατάκτηση της Σελήνης-χωρίς λόγου χάρη σταθμούς ή μόνιμες εγκατεστημένες αποστολές-είχε ταβάνι. Οπότε στη σύγχρονη εποχή με τον ρυθμό γνωστοποίησης σκέψεων, καινοτομιών και ανταλλαγής γνώσεων τα 50-60 χρόνια είναι πολλά για τη …μαζικότητα του Άρη. Ακόμα και στο άλλο ισχυρό ενδεχόμενο, των εξελιγμένων Ρομπότ ή ακόμα και των Κλώνων, μπαίνει το δύσκολο κομμάτι προγραμματισμού και κίνησης να μην αναφέρω βέβαια και τα έντονα ηθικά ερωτήματα ιδιαίτερα στη δεύτερη περίπτωση.
Ποιά λοιπόν η άμεση και εφικτή πλευρά της υψηλής μαζικής τεχνολογίας;
Ναι ok κινητά και παρόμοιες συσκευές εντάξει τα έχουμε αυτά. Ακόμα και τα-πιο-γρήγορα μέσα μαζικής μεταφοράς ή οικολογικά έξυπνα apps θα είναι μια αναμενόμενη ακολουθία. Εξετάζουμε το επόμενο καθοριστικό βήμα της εξέλιξης μας ουσιαστικά. Εξέλιξης ως ατόμων ακόμα και λειτουργίας ομάδων ή ολόκληρων κοινωνιών σε παγκόσμιο επίπεδο.
Το βήμα λέγεται άβαταρ και μέσα του κοχλάζει το εγώ μας. Ίσως η βελτιωμένη συνθήκη του εαυτού μας. Ίσως η πετυχημένη εκδοχή του εγώ μας. Εγώ. Ο αδιαφιλονίκητος ρυθμιστής πράξεων και συμπεριφοράς μας.
Ας το δούμε λοιπόν λίίίίγο πιο μεθοδικά.
Ο χρήστης Χ βρίσκεται στο σημείο Ψ και περνάει υπέροχα. Μάλιστα! Και ερωτώ αν ο χρήστης Χ είναι παράλληλα και στο σημείο Ω και την ίδια στιγμή δουλεύει ή... κολυμπάει, χορεύει, ερωτεύεται; Όχι δεν ήρθε ακόμα η μεστή ώρα του χωροχρόνου, μα του άβαταρ.
Άβαταρ. Σήμερα το αποκαλούμε ακάουντ ή προφίλ.
Το ακάουντ μας στα σόσιαλ είμαστε...εμείς. Εμείς διατυπώνουμε τις αναμνήσεις μας, τα συναισθήματα μας, τις γνώσεις μας και τα θέλω μας. Το ακάουντ έχει ταυτότητα. Που γεννήθηκε, ποτέ και τί έπραξε και συνεχίζει να πράττει ο χρήστης. Είναι το εγώ μας. Το άβαταρ στο εγγύς μέλλον θα υπερβαίνει αυτά. Θα ζει παράλληλα. Όχι απλά το επόμενο βήμα αλλά ίσως η προσέγγιση της θέωσης γιατί το άβαταρ ίσως μπορεί να ζήσει για πάντα.
Η δημιουργία ενός άβαταρ θα σημάνει την προέκταση ενός όντος. Ενός ευφυούς όντος. Θα μπορεί να αποκτά εμπειρίες σε έναν παράλληλο κόσμο του μυαλού και να αλληλεπιδρά με άλλα άβαταρ σε πολλαπλές συνθήκες και σε πολυάριθμες τοποθεσίες ακόμα και εκτός γης ή ακόμα και εκτός του ηλιακού μας συστήματος. Ο κόσμος του νου δεν ορίζεται από χωροχρόνο.
Και εδώ παίζει ρόλο απτή μια πλευρά η απεριόριστη τεχνολογική εξέλιξη ενός άβαταρ σε κόσμο του μυαλού με την παράλληλη ανίκητη πτυχή του χρόνου που φέρνει το γύρας ή την ασθένεια που προκύπτει σε ένα σώμα. Το άβαταρ μας προστατευμένο από τα άνωθεν, μια τέλεια μηχανή, σε ένα περιβάλλον απεριόριστο, αχανές σίγουρα ανώτερο από αυτό που ονομάζουμε, σήμερα, διαδίκτυο.
Μα αλήθεια, έχουμε καταλάβει την απεραντοσύνη του ίντερνετ; Όχι του ελεγχόμενου από τη google ή από άλλες εταιρείες αλλά αυτού του σκοτεινού, του άγνωστου, του κυρίαρχου;
Αυτό το άβαταρ θα είναι η ενσάρκωση μας σε ένα κόσμο δημιουργημένο αλληλεπιδραστικά που μπορεί κάποιος να εμβυθιστεί με σκοπό την ικανοποίηση των ονείρων του και ίσως αναγνώρισης της υποτιθέμενης αξίας του. Μια ατέρμονη ύπαρξη σε ένα χάος.
Το άβαταρ, εν κατακλείδι, η δύναμη του νου με άφθαρτο σώμα μέσα στην απεραντοσύνη.