Η ιστορία του δρόμου του μεταξιού αναβιώνει και αυτή τη φορά με τους κινέζους να έχουν το πρώτο και το τελευταίο λόγο. Είναι αυτοί που πλέον έχουν την ασύλληπτη οικονομική δυνατότητά και ατελείωτους φυσικούς πόρους ώστε να χαράσσουν ανάλογα των διαθέσεων και των προθέσεων τους, το νέο δρόμο κυρίως από θάλασσα γιατί μέσω ξηράς οι δυσκολίες είναι περισσότερες λόγω του ανάγλυφου του εδάφους και της έλλειψης μεγάλων έργων από τα δυτικά της Κίνας, συν τη μη ασφαλή πολιτικά κατάσταση αρκετών εξ αυτών(βλέπε Ισλαμαμπάντ,Τεχεράνη,Κωνσταντινούπολη).
Έτσι με κινητήριους μοχλούς την Σαγκάη, το Χόνγκ-Κόνγκ, το Κουανζού και τα αλλά μεγάλα λιμάνια της και με κινήσεις που δεν αφορούν το σήμερα, αλλά το αύριο, το επόμενο έτος και δεκαετίες από σήμερα, η Κίνα επιδιώκει να διαθέτει ένα πλήρες δίκτυο λιμένων στη πορεία αυτή ώστε να αποκτήσει ένα ισχυρό σύνολο δυνάμεων που θα της δίνουν τον πλήρη έλεγχο της αλυσίδας εφοδιασμού της και το γεωοικονομικό πλεονέκτημα για να λειτουργεί όπως θέλει.
Μάλιστα ο σχεδιασμός αυτός μόνο για πέρσι κόστισε 20δις€ σε επενδύσεις σε λιμάνια και οικονομικές ζώνες εκτός εδαφών της με χαρακτηριστικό παράδειγμα την αναβάθμιση του λιμανιού της Κλαιπέντα στη Λιθουανία που θέλει να την προάγει σε καθοριστικό σημείο της Βαλτικής. Το όλο project εκτός από εξαγορά λιμανιών θέλει και την δημιουργία ακόμα και πόλεων για οικονομικούς σκοπούς όπως άλλωστε έχει πράξει στην δική της επικράτεια.
Εν συντομία οι κινέζοι θέλουν να ελέγχουν αυτοί την ροή των προϊόντων τους-και-στην Ευρώπη και όχι περιμένοντας εντολές από το...Ρότερνταμ. Σε αυτή την απόφαση κάπου εδώ εμπλέκεται ο νέος δρόμος του μεταξιού με τον Πειραιά να αναδεικνύεται σταδιακά. Στην διακήρυξη του 2013, στην Αστάνα, του οne Belt one Road, η κινεζική πολιτική ουσιαστικά χάραξε τον Πειραιά ως τη νέα θαλάσσια πύλη της για τη γηραιά ήπειρο.
Η νέα προβλήτα του Πειραιά με εμβαδόν 12800τετραγωνικά μέτρα(χτίστηκε εκεί που υπήρχε θάλασσα) και προσωπικό 1400 υπαλλήλους-1395έλληνες και μόλις πέντε κινέζοι-ουσιαστικά ήταν το προοίμιο πριν ενάμιση χρόνο για τον-οπτιμιστικό-στόχο του 2018-2019 που είχε η κινεζική ιδιοκτήτρια εταιρεία, ο Πειραιάς να γίνει το νούμερο1 λιμάνι της Μεσογείου. Σε μια εκτεταμένη περίοδο κρίσης το λιμάνι αποτέλεσε σανίδα σωτηρίας για τη χώρα και τώρα πια μπαίνει σε θέση οδηγού για νέα θεαματικά αποτελέσματα αναλογιζόμενοι τον ολοένα αυξανόμενο όγκο κίνησης. Βεβαίως αν υπάρξουν και τα ανάλογα υποστηρικτικά έργα, όπως η σύνδεση με σιδηρόδρομο και κατεπέκτασιν με τους νέους αυτοκινητόδρομους, ξενοδοχεία πεντάστερα και μετρό τότε όντως ο κορεσμένος Πειραιάς εξελιχθεί σε μια σύγχρονη ευρωπαϊκή πόλη και σύντομα και στη πράξη να αποτελέσει τον ένα πυλώνα, με ρόλο διπλό ως αφετηρία και ως τέρμα, του νέου δρόμου του μεταξιού.
Από την άλλη εκτός από τα κινέζικα εισαγόμενα η ολοένα αυξανόμενη μεσαία τάξη της Κίνας(υπολογίζεται στα 200.000.000) επιθυμεί νέα και άκρως οικολογικά και υγιεινά προϊόντα από την Ευρώπη. Και εδώ μπαίνουν τα επιπρόσθετα ανταποδοτικά οφέλη της χώρας που έχει επενδύσει η Κίνα.
Με μελέτες και νούμερα το λάδι, είναι το πιο αναγνωρίσιμο και εξαγώγιμο προϊόν μας στην αγορά αυτή. Με συνεχόμενες διαφημίσεις σε τηλεόραση και ραδιόφωνο η αποδοχή στη μακρινή χώρα της ανατολής ολοένα μεγαλώνει και με γεωμετρική ακρίβεια σε λίγα χρόνια θα αποτελεί εξαιρετική επένδυση η πώληση του εν λόγω προϊόντος σε όλη την επικράτεια. Συγκεκριμένες εταιρίες ελαιόλαδου το 1/3 των πωλήσεων τους πάει σε κινεζικά νοικοκυριά.
Οι κινέζοι επενδύουν θέλοντας παράλληλα να ελέγχουν τη θάλασσα αλλά και τα αναδυόμενα μεσαία στρώματα τους θέλουν νέα προϊόντα και νέες εμπειρίες. Όποια χώρα-πόλη-εταιρεία πρόλαβε την ευκαιρία είδε.
Έτσι με κινητήριους μοχλούς την Σαγκάη, το Χόνγκ-Κόνγκ, το Κουανζού και τα αλλά μεγάλα λιμάνια της και με κινήσεις που δεν αφορούν το σήμερα, αλλά το αύριο, το επόμενο έτος και δεκαετίες από σήμερα, η Κίνα επιδιώκει να διαθέτει ένα πλήρες δίκτυο λιμένων στη πορεία αυτή ώστε να αποκτήσει ένα ισχυρό σύνολο δυνάμεων που θα της δίνουν τον πλήρη έλεγχο της αλυσίδας εφοδιασμού της και το γεωοικονομικό πλεονέκτημα για να λειτουργεί όπως θέλει.
Μάλιστα ο σχεδιασμός αυτός μόνο για πέρσι κόστισε 20δις€ σε επενδύσεις σε λιμάνια και οικονομικές ζώνες εκτός εδαφών της με χαρακτηριστικό παράδειγμα την αναβάθμιση του λιμανιού της Κλαιπέντα στη Λιθουανία που θέλει να την προάγει σε καθοριστικό σημείο της Βαλτικής. Το όλο project εκτός από εξαγορά λιμανιών θέλει και την δημιουργία ακόμα και πόλεων για οικονομικούς σκοπούς όπως άλλωστε έχει πράξει στην δική της επικράτεια.
Εν συντομία οι κινέζοι θέλουν να ελέγχουν αυτοί την ροή των προϊόντων τους-και-στην Ευρώπη και όχι περιμένοντας εντολές από το...Ρότερνταμ. Σε αυτή την απόφαση κάπου εδώ εμπλέκεται ο νέος δρόμος του μεταξιού με τον Πειραιά να αναδεικνύεται σταδιακά. Στην διακήρυξη του 2013, στην Αστάνα, του οne Belt one Road, η κινεζική πολιτική ουσιαστικά χάραξε τον Πειραιά ως τη νέα θαλάσσια πύλη της για τη γηραιά ήπειρο.
Η νέα προβλήτα του Πειραιά με εμβαδόν 12800τετραγωνικά μέτρα(χτίστηκε εκεί που υπήρχε θάλασσα) και προσωπικό 1400 υπαλλήλους-1395έλληνες και μόλις πέντε κινέζοι-ουσιαστικά ήταν το προοίμιο πριν ενάμιση χρόνο για τον-οπτιμιστικό-στόχο του 2018-2019 που είχε η κινεζική ιδιοκτήτρια εταιρεία, ο Πειραιάς να γίνει το νούμερο1 λιμάνι της Μεσογείου. Σε μια εκτεταμένη περίοδο κρίσης το λιμάνι αποτέλεσε σανίδα σωτηρίας για τη χώρα και τώρα πια μπαίνει σε θέση οδηγού για νέα θεαματικά αποτελέσματα αναλογιζόμενοι τον ολοένα αυξανόμενο όγκο κίνησης. Βεβαίως αν υπάρξουν και τα ανάλογα υποστηρικτικά έργα, όπως η σύνδεση με σιδηρόδρομο και κατεπέκτασιν με τους νέους αυτοκινητόδρομους, ξενοδοχεία πεντάστερα και μετρό τότε όντως ο κορεσμένος Πειραιάς εξελιχθεί σε μια σύγχρονη ευρωπαϊκή πόλη και σύντομα και στη πράξη να αποτελέσει τον ένα πυλώνα, με ρόλο διπλό ως αφετηρία και ως τέρμα, του νέου δρόμου του μεταξιού.
Από την άλλη εκτός από τα κινέζικα εισαγόμενα η ολοένα αυξανόμενη μεσαία τάξη της Κίνας(υπολογίζεται στα 200.000.000) επιθυμεί νέα και άκρως οικολογικά και υγιεινά προϊόντα από την Ευρώπη. Και εδώ μπαίνουν τα επιπρόσθετα ανταποδοτικά οφέλη της χώρας που έχει επενδύσει η Κίνα.
Με μελέτες και νούμερα το λάδι, είναι το πιο αναγνωρίσιμο και εξαγώγιμο προϊόν μας στην αγορά αυτή. Με συνεχόμενες διαφημίσεις σε τηλεόραση και ραδιόφωνο η αποδοχή στη μακρινή χώρα της ανατολής ολοένα μεγαλώνει και με γεωμετρική ακρίβεια σε λίγα χρόνια θα αποτελεί εξαιρετική επένδυση η πώληση του εν λόγω προϊόντος σε όλη την επικράτεια. Συγκεκριμένες εταιρίες ελαιόλαδου το 1/3 των πωλήσεων τους πάει σε κινεζικά νοικοκυριά.
Οι κινέζοι επενδύουν θέλοντας παράλληλα να ελέγχουν τη θάλασσα αλλά και τα αναδυόμενα μεσαία στρώματα τους θέλουν νέα προϊόντα και νέες εμπειρίες. Όποια χώρα-πόλη-εταιρεία πρόλαβε την ευκαιρία είδε.