Ογδόντα χιλιόμετρα από τα σύνορα με το Μεξικό και περίπου 350χιλιόμετρα από το κοντινότερο αεροδρόμιο η Μάρφα των 2χιλιάδων κατοίκων είναι μια πόλη μέσα στο πουθενά περιβαλλόμενη από τη σκόνη της ερήμου και με μπόλικους κάκτους ως αξιοθέατο. Βέβαια σε αυτή την κατηγορία άνετα το trip advisor θα έβαζε και το μοναδικό φανάρι κυκλοφορίας που υπάρχει σε αυτή την πόλη του Τέξας.
Η πόλη γνώρισε άνθιση την δεκαετία του '70 όταν ένα κύμα εναλλακτικών καλλιτεχνών, χίπιδων και ανθρώπων που γενικά ήθελαν να αποστασιοποιηθούν από τα συνηθισμένα της εποχής έκαναν το σύνορο αυτό των ΗΠΑ ως κάτι σα τα δικά μας τότε Μάταλα. Η Μάρφα μεγάλωσε και εξελίχθηκε σε Μέκκα αυτών των ανθρώπων.Η περιοχή γέμισε μπαρ, ρεστοράν και πολλές επιχειρήσεις διαφόρων αντικειμένων, άρχισαν την δραστηριότητά τους τότε.
Αλλά πολύ πριν από όλα αυτά η πόλη είχε γίνει γνωστή περίεργων φαινομένων. Από το 1880 όταν και άρχισε η δόμηση της οι κάτοικοι της έγιναν μάρτυρες ανεξήγητων φώτων στο νυχτερινό ουρανό και αποτέλεσαν δυσεπίλυτο γρίφο για όλη τη χώρα.
Τα φώτα της Μάρφα όπως και ονομάστηκαν ήταν κινούμενα σε διάφορα χρώματα μεγέθους μπάλας μπάσκετ. Οι αναφορές για την παρουσία τους γίνονταν τακτικά αμέσως με την δύση του ηλίου και μάλιστα από στρατιωτικούς της περιοχής εκείνης. Όμως αυτό που τράβηξε ακόμα πιο πολύ το ενδιαφέρον της κοινής γνώμης ήταν η ομολογία του Τζέημς Ντίν ότι ήταν μάρτυρας του φαινομένου από το δωμάτιο του ξενοδοχείου του, ευρισκόμενος στη πόλη λόγω των γυρισμάτων ταινίας του (Giant/1956).
Για το φαινόμενο αυτό έχουν γραφεί βιβλία-με πιο γνωστά του αεροναυπηγού της ΝΑΣΑ, Τζέημς Μπάνελ-ενώ πολλές θεωρίες έχουν διαδοθεί από φαντάσματα Ισπανών Κονκισταδόρων και ούφο έως τα φώτα αυτοκινήτων από τη διερχόμενη λεωφόρο 67. Τα πράγματα τα έβαλε στη θέση τους, καλύτερα τα περιέπλεξε, η τελευταία επίσημη έρευνα του Πανεπιστημίου του Ντάλας που κατηγορηματικά απέρριψε υπόνοιες για φώτα αυτοκινήτων, αέρια βάλτων ή ραδιενεργών/ηλεκτρομαγνητικών εκλάμψεων, χαρακτηρίζοντας τα ως ανεξήγητα.
Σήμερα στη περιοχή έχει δημιουργηθεί ένα οργανωμένος χώρος παρατήρησης αυτών των πραγματικά σοκαριστικών φώτων.
Η πόλη γνώρισε άνθιση την δεκαετία του '70 όταν ένα κύμα εναλλακτικών καλλιτεχνών, χίπιδων και ανθρώπων που γενικά ήθελαν να αποστασιοποιηθούν από τα συνηθισμένα της εποχής έκαναν το σύνορο αυτό των ΗΠΑ ως κάτι σα τα δικά μας τότε Μάταλα. Η Μάρφα μεγάλωσε και εξελίχθηκε σε Μέκκα αυτών των ανθρώπων.Η περιοχή γέμισε μπαρ, ρεστοράν και πολλές επιχειρήσεις διαφόρων αντικειμένων, άρχισαν την δραστηριότητά τους τότε.
Αλλά πολύ πριν από όλα αυτά η πόλη είχε γίνει γνωστή περίεργων φαινομένων. Από το 1880 όταν και άρχισε η δόμηση της οι κάτοικοι της έγιναν μάρτυρες ανεξήγητων φώτων στο νυχτερινό ουρανό και αποτέλεσαν δυσεπίλυτο γρίφο για όλη τη χώρα.
Τα φώτα της Μάρφα όπως και ονομάστηκαν ήταν κινούμενα σε διάφορα χρώματα μεγέθους μπάλας μπάσκετ. Οι αναφορές για την παρουσία τους γίνονταν τακτικά αμέσως με την δύση του ηλίου και μάλιστα από στρατιωτικούς της περιοχής εκείνης. Όμως αυτό που τράβηξε ακόμα πιο πολύ το ενδιαφέρον της κοινής γνώμης ήταν η ομολογία του Τζέημς Ντίν ότι ήταν μάρτυρας του φαινομένου από το δωμάτιο του ξενοδοχείου του, ευρισκόμενος στη πόλη λόγω των γυρισμάτων ταινίας του (Giant/1956).
Για το φαινόμενο αυτό έχουν γραφεί βιβλία-με πιο γνωστά του αεροναυπηγού της ΝΑΣΑ, Τζέημς Μπάνελ-ενώ πολλές θεωρίες έχουν διαδοθεί από φαντάσματα Ισπανών Κονκισταδόρων και ούφο έως τα φώτα αυτοκινήτων από τη διερχόμενη λεωφόρο 67. Τα πράγματα τα έβαλε στη θέση τους, καλύτερα τα περιέπλεξε, η τελευταία επίσημη έρευνα του Πανεπιστημίου του Ντάλας που κατηγορηματικά απέρριψε υπόνοιες για φώτα αυτοκινήτων, αέρια βάλτων ή ραδιενεργών/ηλεκτρομαγνητικών εκλάμψεων, χαρακτηρίζοντας τα ως ανεξήγητα.
Σήμερα στη περιοχή έχει δημιουργηθεί ένα οργανωμένος χώρος παρατήρησης αυτών των πραγματικά σοκαριστικών φώτων.