Άυλες πολιτιστικές παραδόσεις που απειλούνται με εξαφάνιση ή είναι μοναδικές στο είδος τους, έχουν καταχωρηθεί σε έναν κατάλογο προστασίας-παρόμοιο με τα οικοδομήματα-της unesco, ο οποίος επιτρέπει στις κυβερνήσεις να κινητοποιήσουν την απαραίτητη συνεργασία και βοήθεια όλων των εθνών με σκοπό την διάσωση τους.
Ναι σε αυτήν την λίστα μπήκε η ναπολιτάνικη πίτσα και έχει γίνει χαμός στην γειτονική Ιταλία, με την καλή έννοια φυσικά, και με την κυβέρνηση να μιλά για δικαίωση και ανάδειξη-αναγνώριση της ιταλικής γαστρονομίας.
Μάλιστα για να φτάσει στην έγκριση αυτή από την UNESCO χρειάστηκαν δυο εκατομμύρια υπογραφές και η σχετική αίτηση με την απαραίτητη βοήθεια του αρμόδιου υπουργού, στο εγκεκριμένο συμβούλιο.
Να τονίσουμε ότι αυτή που αναγνωρίστηκε είναι η παραδοσιακή ναπολιτάνικη πίτσα που έχει μια σχετικά λεπτή ζύμη με εξαίρεση την κρούστα.
Ναι σε αυτήν την λίστα μπήκε η ναπολιτάνικη πίτσα και έχει γίνει χαμός στην γειτονική Ιταλία, με την καλή έννοια φυσικά, και με την κυβέρνηση να μιλά για δικαίωση και ανάδειξη-αναγνώριση της ιταλικής γαστρονομίας.
Μάλιστα για να φτάσει στην έγκριση αυτή από την UNESCO χρειάστηκαν δυο εκατομμύρια υπογραφές και η σχετική αίτηση με την απαραίτητη βοήθεια του αρμόδιου υπουργού, στο εγκεκριμένο συμβούλιο.
Να τονίσουμε ότι αυτή που αναγνωρίστηκε είναι η παραδοσιακή ναπολιτάνικη πίτσα που έχει μια σχετικά λεπτή ζύμη με εξαίρεση την κρούστα.
Η πίτσα υποχρεωτικά πρέπει να ψήνεται σε φούρνο με ξύλα και να έχει δύο εκδοχές: τη Μαρινάρα (ντομάτα, σκόρδο, ρίγανη και ελαιόλαδο) και τη διασημότερη πίτσα παγκοσμίως, τη Μαργαρίτα (ντομάτα, μοτσαρέλα, ελαιόλαδο και βασιλικό).
Σύμφωνα με την παράδοση η πίτσα έχει ζωή από τον 16ο αιώνα ενώ συγκεκριμένα η εκδοχή της Μαργαρίτας παρασκευάστηκε για πρώτη φορά το 1889 από τον Ιταλό σεφ Εσποζίτο, προς τιμή της βασίλισσας Μαργαρίτας, η οποία επισκεπτόταν τη Νάπολη. Τα υλικά της έχουν το κόκκινο, λευκό και πράσινο χρώμα που παραπέμπουν στα χρώματα της ιταλικής σημαίας.
Σήμερα στη Νάπολη υπάρχουν-με δίπλωμα-3000 σεφ πίτσας!