Ο Όλυμπος κι ο Κίσσαβος, τα δυο βουνά μαλώνουν,
το ποιο να ρίξει τη βροχή, το ποιο να ρίξει χιόνι.
Ο Κίσσαβος ρίχνει βροχή κι ο Όλυμπος το χιόνι.
Γυρίζει τοτ’ ο Όλυμπος και λέει του Κισσάβου:
Μη με μαλώνεις, Κίσσαβε, μπρε τουρκοπατημένε,
που σε πατάει η Κονιαριά κι οι Λαρσινοί αγάδες.
Εγώ είμ’ ο γέρο Όλυμπος στον κόσμο ξακουσμένος,
έχω σαράντα δυο κορφές κι εξήντα δυο βρυσούλες,
κάθε κορφή και φλάμπουρο, κάθε κλαδί και κλέφτης.
Κι όταν το παίρν’ η άνοιξη κι ανοίγουν τα κλαδάκια,
γεμίζουν τα βουνά κλεφτιά και τα λαγκάδια σκλάβους.
Έχω και τον χρυσόν αϊτό, τον χρυσοπλουμισμένο,
πάνω στην πέτρα κάθεται και με τον ήλιο λέγει:
"Ήλιε μ’, δε κρους τ’αποταχύ, μον’ κρους το μεσημέρι,
να ζεσταθούν τα νύχια μου, τα νυχοπόδαρα μου;".
Κλέφτικο τραγούδι, χαρακτηριζόμενο ως επιτραπέζιο, δηλαδή της τάβλας.
Υπάρχουν και αλλά ποιήματα-τραγούδια που παρουσιάζουν την εικόνα της έριδας των βουνών αλλά αυτό είναι το μοναδικό που εξυμνεί την κλεφτουριά, εξάροντας τον άγνωστο Θεσσαλό κλέφτη.
Στο ποίημα είναι εμφανέστατο το μεγαλειώδες παρελθόν του Ολύμπου και το ένδοξο παρόν του, αποτελώντας καταφύγιο των κλεφτών ενώ παράλληλα είναι φανερή η παρουσία Κόνιαρων στη περιοχή του Κισσάβου.
Κόνιαροι ήταν Τούρκοι της Θεσσαλίας και της Μακεδονίας, καταγόμενοι από το Ικόνιο. Εμφανίστηκαν στη περιοχή αρχές του 1400 και έφυγαν οριστικά το 1923 με την ανταλλαγή των πληθυσμών.
*Ο Όλυμπος έχει κορυφή τον Μύτικα στα 2918μέτρα, ενώ ο Κίσσαβος τον Προφήτη Ηλία (πρόσφατα μετονομάστηκε σε Κώστα Παλαμιώτη) με ύψος 1978μέτρα.